Tak było i w przypadku naszego bohatera. Myślę, że metamorfoza Jacka Soplicy w księdza Robaka, daje wiele do myślenia. Nie można przekreślać człowieka za jeden nierozważny czyn, każdemu należy dać szansę. _____ Cytaty musisz sam/a skołować.Gerwazy - charakterystyka. Gerwazy Rębajło to postać epopei Adama Mickiewicza Pan Tadeusz. Najlepsze cytaty z TischneraCytaty TischnerKliknij w wybrany cytat, aby go skopiowaćNajlepsze cytaty z TischneraPrzygotowałam dla Was duża kolekcję najlepszych cytatów z Tischnera. Poniżej znajdziecie najlepsze sentencje, które są czasami pozytywne a czasami smutne. Znajdziecie też piękne aforyzmy, inspirujące hasła oraz motywujące złote się nimi ze swoimi TischnerKliknij w wybrany cytat, aby go skopiować“Maska to wygląd człowieka przez okno kryjówki.”“Kiedyś miłość bliźniego wyrażała się w poleceniu: nie będziesz zabijał nieprzyjaciół. A teraz do tego przykazanie doszło nowe: będziesz rozumiał nieprzyjaciół.”“Nie jesteśmy bezgranicznie wolni. Jesteśmy wolni wobec dobra i zła i z tego robimy rachunek. Wszelkie zło oznacza chorobę wolności.”“Powiem krótko. Są trzy podstawowe wartości chrześcijaństwa: wolność, godność osoby i wyrzeczenie się przemocy w rozstrzyganiu sporów. Trzy te wartości znajdują się u fundamentów nowożytnej demokracji – demokracji jak takiej, bez dodatkowych określeń. Fundament demokracji jest już chrześcijański.”“Człowiek, którego rozum szuka wiary i którego wiara szuka rozumu – myśli religijnie. Poprzez jego myślenie przejawia się jego wiara i poprzez jego wiarę przejawia się jego myślenie. Między wiarą a myśleniem nie ma przepaści nie do przebycia. Nie ma też dążenia, by jedno zniszczyć przez drugie. Myślenie religijne wyrasta z uznania praw religii i praw rozumu. Uznając prawa rozumu, wiara staje się myśleniem, uznając prawa wiary, rozum ma prawa w jej naturze.”“Są trzy prawdy: świento prawda, tys prawda i gówno prawda.”“Nie postrzegam wiary jako stanu raz na zawsze zamrożonego, lecz widzę ją jako ogromną rzekę miotaną konfliktami i napięciami, która raz się burzy, raz płynie spokojnie.”“Cym co prowdziwse, tym urodziwse!“Ewangeliczne budowanie nadziei nie na tym polega, żeby odsłonić przed człowiekiem nieznaną przyszłość, ale na tym, by pokazać człowiekowi tego, w kim może złożyć swe nadzieje.”“Bo czymże jest miłość? Miłość jest najpierw odkryciem. Ten kto kocha, odkrywa ludzkie TY drugiego człowieka. Odkrywa, że ty jesteś TY. Co to znaczy? To znaczy, że drugiego takiego jak ty nie ma na całym świecie, że ty jesteś jedyny, jesteś inny. Ani przedtem, ani potem takiego nie było.”“Każdy z nas ma tylko jeden grzech, który raz się przejawia tak, a raz inaczej. Każdy ma własnego diabła. Ten grzech jest tak indywidualny, jak sam grzesznik.”“Jedną z najbardziej bolesnych form zdrady jest skazanie człowieka pracy na pracę bez sensu.”“W chwili stworzenia człowieka Bóg ograniczył swoją własną wolność.”“Losem człowieka jest: dać się pokonać nadziei. Ginie ten, kto przestaje jej ulegać.”“Bo taka jest logika krzyża, że zawsze owoc przynosi stokrotny. Tak też powinniśmy patrzeć na nasz dzisiejszy krzyż. (…) Gdzie ludzie widzieli koniec, trzeba było zobaczyć początek.”“Błogosławieństwa są pieśnią, którą śpiewa Bóg chwaląc swoje stworzenie.”“Nadzieja musi zawsze być na miarę próby. Im większa próba, tym mocniejsza nadzieja.”“Nie ma wiary bez nadziei, a nadziei bez wiary. Jednak nadzieja nie jest wiarą, wiara nie jest nadzieją.”“Mowa ziemi jest podobna do mowy miłości – ziemia także przemawia w ciszy.”“Mniej nas interesuje obraz jutra i miejsca przy stole obfitości. Istotne jest to, “z kim” w to jutro pójdziemy.”“Jeszcze nie umiemy czytać sensu bólu miłości. Jeszcze nie poznaliśmy dogłębnie tajemnicy Dobra, które pragnie być sobą, a staje się sobą przez poświęcenia dla innego.”“Złudzenia są naszą radością i naszym cierpieniem.”“Człowiek potrzebuje wiele świateł, żeby iść przez życie, ale wszystkie te światła są odbiciem jednego światła, którym jest Bóg. Ważne jest, żeby człowiek w tym świetle i w tym Słowie żył, działał. Ważne jest to, żeby człowiek nawet w małym słowie, nawet w zwykłym słowie powitania, mógł odkryć Słowo Przedwczesne.”“Powiedz mi, człowieku, jaką prawdę w sobie nosisz, a powiem ci nie tylko kim jesteś, ale czy w ogóle jesteś.”“Wiara w fatum sprowadza na ziemię fatum. A wiara w wolność sprowadza na ziemię wolność.”“Co to znaczy, że Chrystus odkupił świat? To znaczy, że On kupił całe stworzenie dla siebie. Żeby zrozumieć los tego świata, trzeba rozumieć los Właściciela: życie – śmierć – Zmartwychwstanie.”“Nie jest wolny człowiek, który nie potrafi przyznać się do winy.”“Nikt nie jest dobrym z konieczności, z przymusu – aby być dobrym, trzeba wybrać dobro, przyswoić sobie dobro. Wolność to jednocześnie odpowiedzialność, a odpowiedzialność to zdolność do wierności. Dobro znajduje się ponad interesem.”“Jeszcze nie widziałem nikogo, kto stracił wiarę, czytając Marksa, za to widziałem wielu, którzy stracili ją przez kontakt z księżmi.”“Oderwać się od siebie… Często tak właśnie było trzeba. Ileż to razy sami dla siebie byliśmy przeszkodą i zawadą? Była w nas jakaś gnuśność i ociężałość, jakaś nieopanowana niecierpliwość albo może jakaś nieustępliwa nuda. Nudzimy siebie i zanudzamy swoją nudą innych. Jesteśmy dla siebie barierą. Trzeba więc przelecieć ponad sobą, aby znaleźć się, przed sobą – niby ci sami, a jednak inni. Kto straci siebie, ten zachowa siebie, a kto będzie chciał zachować siebie, ten straci siebie. Taka jest natura człowieczeństwa: zawsze umieć wyjść poza siebie.”“Ewangelia mówi: ty, człowieku, jesteś zrodzony z miłości. A jedyną sprawą, jaką w życiu masz, to nauczyć się mądrej miłości.”“Od czasu, gdy Chrystus zwyciężył śmierć, żaden optymizm nie jest w kościele przesadą.”“Człowiek może stać się dzieckiem własnego myślenia.”“Kto nie ma Sprawy, dla której żyje, bardzo boi się umrzeć. Świadomość Sprawy porządkuje lęki.”“Wszędzie, gdzie jest nieszczęście, ma swój udział bezmyślność.”“Cokolwiek się robi dla Boga i ludzi z miłością, to ma wielką cenę w oczach Boga.”“Czym jest tradycja? Przede wszystkim nie jest rupieciarnią, w której od czasu do czasu można znaleźć jakiś skarb.”“Im wyższa wartość, tym większa swoboda jej uznania.”“Polacy do tej pory nie rozumieją, co się z nimi działo w latach II wojny światowej. Nie pojmują, że nie trzeba być czarnym i żyć w Afryce, żeby zostać potraktowanym jak podczłowiek w koloniach. Koloniach, które tak bardzo chcieli mieć.”“Etyka jest integralną częścią pracy. (…) Wszyscy czujemy, że praca z uwagi na jej wewnętrzną godność jest jednym ze sposobów etycznego zachowania się to, że jest relacją osoby do osoby.”“Siła polega na tym, żeby tego, kogo się ukochało, czynić jeszcze doskonalszym, jeszcze pełniejszym. Miłość pokazuje drogę, miłość pokazuje człowiekowi jakąś gwiazdę do osiągnięcia. Miłość nie poprzestaje na odkryciu, miłość ukazuje przyszłość. Jednym słowem – miłość ofiaruje nadzieję.”“Miłość męża i żony to rzeczywistość, która ciągle się staje. Ona nie pojawia się cała na raz, małżonkowie poznają się lepiej poprzez dzieci, wnuki… To jest wpisane w naturę tego związku.”“Najczęściej osobiste wartości osoby są niemożliwe do nazwania. I sam człowiek, który je przeżywa, nie bardzo umie na nie wskazać. One kierują jego życiem, a człowiek mimo to nie potrafi ich adekwatnie nazwać.”“Istnieje w nas przeżycie powinności. Zobowiązuje nas ono do wykonania czegoś, co czasami jest dla nas nieprzyjemne, czasami najzupełniej niekorzystne.”“Człowiek jest nieustannym stawaniem się.”“Zadaniem nadziei chrześcijańskiej jest zdemaskować inne nadzieje, to znaczy pokazać, że wszystkie inne nadzieje kończą się wcześniej czy później rozpaczą.”“Obserwuję często, że ludzie zachowują w sercu religijność i wiarę, nie mogą się jednak porozumieć z instytucją.”“Na tym polega istota wzajemności, iż człowiek ofiaruje drugiemu to, co w ogóle staje się możliwe dzięki obecności drugiego przy nim.”“Jeśli człowiek w ogóle jest zdolny do poznania prawdy, to tylko dzięki myśleniu.”“Czasem się śmieję, że jestem najpierw człowiekiem, potem filozofem, a dopiero potem księdzem.”“Kto stracił wszelką nadzieję, ten zagubił także podstawę dla heroizmu. Gdybyśmy chcieli w takim człowieku odbudować jego heroizm, musielibyśmy zacząć od odbudowania jakiejś nadziei.”“Jeżeli będziesz dobry, wtedy i twoje uczynki będą dobre. Bo dobre drzewo rodzi dobre owoce.”“Krytyka rozumu nie jest dziś aktem rozpaczy nad rozumem, lecz mniej lub bardziej ostrożnej wiary w rozum.”“Za ateiz­mem prze­mawia wiele ar­gu­mentów. Więcej niż za re­ligią. W grun­cie rzeczy to lo­giczne, żeby być ateistą. Tak jak lo­giczne i ro­zum­ne jest to, żeby się nie za­kochać… A prze­cież ludzie nie są w tym wy­pad­ku lo­giczni. Na szczęście.”“Zasadą tych mszy było, że każde dziecko jest akceptowane takie, jakie jest. I chodzi o to, żeby poczuło się w kościele jak u siebie. Może to jest właśnie w wychowaniu religijnym najważniejsze: wzbudzanie przekonania, ze ta Najwyższa Miłość kocha człowieka takim, jakim on jest.”“Przestrzenią człowiekowi najbliższą jest dom. Wszystkie drogi człowieka przez świat mierzą się odległością od domu.”“Miłość jest podstawowym sposobem uczestnictwa w dobru.”“We współczesnym świecie natrafiamy na przedziwny paradoks: ludzie pragną religii i jednocześnie boją się religii. Mają wrażenie, że religia to zarazem coś najpiękniejszego i coś najgroźniejszego – to mieszkanie aniołów i demonów człowieka.”“Jeśli Bóg – po latach rozkwitu – dopuści jakieś nieszczęście na nasz Kościół i naszą wiarę, to przyjdzie ono nie z zewnątrz, ale od wewnątrz: z krzykliwej wiary nie w Boga, ale wiary w wiarę.”“Miłość nie jest umiłowana. “Umiłować Miłość’, to złożyć w Niej swoje nadzieje. Lecz i na odwrót: pozwolić na to, by Miłość złożyła swa nadzieję w nasze ręce.”“Bo jeśli nie przeszedłeś przez próbę smutku, nie zdobędziesz doświadczenia radości z tego, co wynikło z bólu.”“Dialog oznacza, że ludzie wyszli z kryjówek, zbliżyli się do siebie, rozpoczęli wymianę zdań. Początek dialogu – wyjście z kryjówki – jest już dużym wydarzeniem. Trzeba się wychylić, przekroczyć próg, wyciągnąć rękę, znaleźć wspólne miejsce do rozmowy.”“Nie jest tak, że gdy ktoś traci wiarę, można lekceważąco powiedzieć: To nie była prawdziwa wiara, prawdziwej wiary się nie traci. Wiarę prawdziwą też można stracić. Traci się ją wtedy, gdy niszczeje naturalne podłoże, które łaska ma uszlachetnić.”“Heroizm to podstawowa barwa ludzkiej egzystencji.”“Melancholia jest rozpaczą, która nie zdążyła dojrzeć. Czas rozpaczy jest czasem bez jutra. Czas melancholii jest czasem degradującego się jutra.”“Wyrazem odpowiedzialnego posiadania siebie jest prawo – prawo osoby. Prawo osoby stawia granice przemocy. Iluzją jest wiara, że przemoc pokonuje przemoc. Przeciwieństwem przemocy nie jest inna przemoc, lecz moc prawa – wyrazu osoby. To ono i tylko ono jest zdolne postawić przeszkodę wojnie, rewolucji, terrorowi.”“Mniej nas interesuje obraz jutra i miejsca przy stole obfitości. Istotne jest to, z kim w to jutro pójdziemy.”“Zachodzi jakieś głębokie pokrewieństwo między wewnętrznym poczuciem wolności, jakie człowiek nosi w duszy, a zewnętrznym obrazem przestrzeni, w której żyje i działa. Powiedz mi, w jakiej przestrzeni żyjesz, a ja powiem Ci, jaką wolnością jesteś wolny.”“Bo niebo jest zarazem dziełem Boga i człowieka.”“Złem wszelkiego zła jest zabójcza pogarda dla człowieka a nie jakaś tam własność prywatna. Najpierw idzie przykazanie “Nie zabijaj” a dopiero potem “Nie kradnij”.”“Co to jest nic? Pół litra na dwóch.”“Prorok Ozeasz powiada, że pod każdym nieszczęściem kryje się coś więcej; kryje się wola Boża. Że każdy ból jest napomnieniem, jest upomnieniem. Przychodzi do człowieka po to, ażeby człowiek lepiej zrozumiał swoją winę. Każde nieszczęście ma być okazją do nawrócenia.”“Wiara to narastający z upływem czasu zespół doświadczeń naszej własnej nadziei i nadziei drugich.”“Z porażek wynosi się gorycz, z klęsk można wynieść honor i naukę.”“Dobro nie istnieje inaczej, jak tylko jako konkretna dobroć i wolność konkretnego człowieka.”“Człowiek czasami nie wie, co w nim samym jest wiarą.”“Miłość sama w sobie jest nie do pojęcia, ale dzięki miłości możemy pojąć wszystko.”“Z myśleniem jest tak jak z chodzeniem: najpierw człowiek trzyma się ręki matki, a potem odkrywa, że już sam potrafi.”“Być zniewolonym znaczy zawsze: być samotnym.”“Bóg jest Miłością – to znaczy, że Bóg jest tym gniazdem człowieka, w którym czeka na niego oswojone szczęście.”“Jednego tylko nam trzeba: Nie zapominać, że w każdym cichym “powinienem” brzmi zniewalające zaproszenie, abyśmy uwolnili się od tego, co nieludzkie, a stali się pełnymi ludźmi.”“Oto jeden z mieszkańców krainy filozofów powiedział: Najbardziej daje do myślenia, że jeszcze nie myślimy.”“Polscy powstańcy mówili: “za naszą wolność i waszą”. W wezwaniu tym kryła się głęboka prawda. Nie może być wolnym naród, który uciska inny naród. Jeśli jakiś człowiek naprawdę ceni wolność, nigdy nie będzie odbierał wolności innemu człowiekowi. Wręcz przeciwnie, będzie dążył do tego, by jego bliźni także był wolny.”“Kiedy niewolnik spotyka człowieka wolnego, albo go za tę jego wolność znienawidzi, albo sam staje się wolny.”“Gdy człowiek nie wie, co zrobić, sumienie mówi mu tylko jedno: szukaj.”“Bóg nas znalazł, zanim my znaleźliśmy Boga.”“Wzajemność wyrasta ze świadomości dobra. Wiadomo: nikt nie jest dobrym w samotności. Kto jest dobry, jest dobry dla innego. Dobro jest zawsze tym, co powstaje we mnie dzięki innemu i w innym dzięki mnie, dobrym być można tylko “dla kogoś” i “dzięki komuś”. Z drugiej jednak strony, nie można być dobrym, jeśli nie jest się wolnym. Nikt nie jest dobrym “z konieczności”, “z przymusu”. Wolność poprzez dobroć zakorzenia się od początku w relacjach międzyludzkich. Wolność jest wolnością dzięki innemu, z innym i dla innego. W tym sensie wzajemność dobroci zakłada wolność i wolność domaga się wzajemnej dobroci. Można powiedzieć, że “wzajemność jest wolnością we dwoje”. Wzajemność, w którą wchodzi kobieta i mężczyzna, wyraża się domem. Dom to przestrzeń męskiej i kobiecej wzajemności.”“Może właśnie o to naprawdę chodzi, może jesteśmy na tym świecie po to, żeby na końcu powtórzyć najpiękniejsze słowa, jakie Pan Bóg wypowiedział w dniu naszego stworzenia: “Dobre było”.”“Miłość do osoby jest łaską.”“W pewnym sensie można o człowieku powiedzieć, że on nie jest, lecz że się nieustannie dopiero staje. Dzięki swym wolnym decyzjom, dzięki odczuwanym wartościom, dzięki tysiącom podjętych czynności człowiek nieustannie tworzy samego siebie.”“Życie umiera, jeśli się go nie podniesie do godności jest ważniejsze od krwi.”“Ciekawskość jest skrzywieniem ciekawości. Ciekawość kieruje człowieka ku prawdzie, ciekawskość pragnie jedynie słyszeć, co słychać. Szuka nowości, podniecenia, drażnienia uczuć. Nic dziwnego, że żyje w bezustannym rozproszeniu. Nigdy nie potrafi być tam, gdzie naprawdę jest, żyje w innym miejscu, w innym czasie.”“Człowiek, jak wszystko w przyrodzie, dojrzewa wtedy, gdy zaczyna przynosić jakiś owoc. (…) Żadne drzewo nie może owocować w izolacji od gleby i atmosfery.”“Człowiek znalazł się w sytuacji, że więcej otrzymał, niż zdoła zwrócić. Choćby jego życie trwało nie wiem jak długo, nigdy nie zdoła odpracować pracy pokoleń, które budowały mu świat, formowały umysł, kształtowały serce. Dlatego jeden z największych w dziejach świata znawców duszy człowieka dał ludziom taką mądrą radę: “Darmo otrzymaliście, a więc darmo oddawajcie”.”“Agresja jest wynikiem lęku. Lęk jest następstwem jakiegoś poniżenia. Agresja kieruje się wtedy przeciwko tym, którzy poniżają samym swoim istnieniem.”“Kto chce zrozumieć naturę wiary religijnej, niech będzie przygotowany na spotkanie z prostotą. Trudność rozumienia nie polega bowiem na tym, że wiara jest złożona, a my prości, ale na tym, że my powikłani, a wiara prosta.”“Bycie sobą nie może być zbudowane tylko na aktach bohaterstwa. Jestem sobą także w moim grzechu, w mojej skończoności, w mojej winie! Tagi: ⭐ Tischner cytaty prawda, Tischner cytaty cierpienie, Tischner cytaty o śmierci, Tischner cytaty o miłości, Tischner cytaty o człowieku, Tischner cytaty o kościele, Tischner cytaty o góralach, Tischner cytaty o polsce, Tischner cytaty o górachksiądz tischner powiedzeniaO mnie Jestem doświadczoną kobietą, wróżką i numerologiem. Moja sprawność w interpretacji rozkładów kart tarota i uzupełnianie jej numerologią zadziwia często nawet mnie, stąd pewnie tak spore zainteresowanie moimi wróżbami. Oprócz wiedzy teoretycznej i praktycznej, wykazuję się również szczerością w moich wróżbach, dlatego masz pewność, że powiem Ci zawsze to co pokazały mi karty a nie to,co chcesz usłyszeć Zawsze stawiam na szczerość i prawdę rozkładając karty, ponieważ to zawsze popłaca. Więcej o mnie przeczytacie Państwo tutaj: o mnie W przypadku zainteresowania moimi wróżbami proszę o kontakt pod tym adresem e-mail: wrozka@ Lub za pomocą formularza kontaktowego na stronie zamów wróżbę. Pozdrawiam o mnie “Witam Pani Otylio, bardzo dziekuje za wrozbe. Wiem, ze jak Pani pisala wrozba nie jest wyrocznia, i ze to my sami ksztaltujemy ostatecznie nasz los. To bardzo madre slowa. Dlatego niezaleznie od wrozby bede usilowal, wplynac na swoj los, majac jednak na uwadze wlasne mozliwosci i nie przekraczajac ich na sile. Przyznam, ze nie bardzo wczesniej wierzylem w tego rodzaju przepowiednie, ale to, co Pani mi przekazala jako wrozbe z przeszlosci, majac tylko te dane, ktore podalem, wprawilo mnie w konsternacje. Wiele spraw sie potwierdzilo, dlatego z tym wieksza uwaga bede sledzil przyszlosc i jej potwierdzenie we wrozbie. Jeszcze raz bardzo dziekuje i pozdrawiam. ” Pan Bogusław " Bardzo bardzo dziękuję :) . Co do sklepów karty utwierdziły nas w przekonaniach :) co do K. cieszymy się. Nadzieja wróciła i pocieszenie:) bardzo dziękuję raz jeszcze pozdrawiam serdecznie" Pani Joanna “ Witam Panią - bardzo dziękuję za wróżbę. Przyrzekłam sobie właśnie,ze zastosuję się do wszystkiego co mi Pani radzi .Od dzisiaj jestem zdystansowana wobec Niego, żadnych ruchów z mojej strony, czekam spokojnie na jego inicjatywę. Zapowiedź naszego spotkania da mi tez do tego siłę. Wielkie dzięki,jest Pani moją ostoją i opoką. ” Pani Jadwiga KLIKNIJ, aby zobaczyć wszystkie opinie Komentarze. „Pan Tadeusz” jest dziełem dla Polaków szczególnym. O ile przepełnione romantycznym patosem i hasłami narodowego mesjanizmu „Dziady cz. III” dziś nie wszystkich zachwycają, a niektórych wręcz męczą, o tyle „Pana Tadeusza” czyta się z przyjemnością mimo to, że od czasu napisania minęło sto pięćdziesiąt
Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Pan Tadeusz Rejent Bolesta był właścicielem charta Kusego, zaś Asesor Sokoła. Spór o to, który chart jest lepszy, i który upolował zająca rozpoczyna się podczas uczty na zamku Horeszków. Mężczyźni proszą innych uczestników polowania o rozstrzygnięcie sporu. O sytuacji opowiada, znany z nadmiernej gestykulacji, Rejent. Pokazuje, że równocześnie z Asesorem wypuścili charty ze smyczy. Psy pognały za zającem. Zając był sprytny i zmieniał kierunek ucieczki. Skakał raz w prawo, raz w lewo. Opowiadający dowodził,że to właśnie jego Kusy pochwycił zdobycz. Asesor mówił dużo spokojniej. Znany był ze swego poczucia humoru i żartów. Kpi z charta Rejenta pozbawionego ogona. Uważa, że to ogon pomaga psom w pędzie. Spór na następny dzień przenosi Podkomorzy. Zarządza polowanie. Na drugi dzień Asesor i Rejent, mimo że „patrzyli na siebie ze wstrętem”, rozmawiali przyjaźnie, bo tak nakazywał honor. Obaj przybyli na polowanie ze swymi chartami. Po dostrzeżeniu zająca obaj właściciele rzucili się za nim w pogoń. Spór został nierozstrzygnięty, ponieważ zając uciekł w zagon jarzyny, a Sędzia przerwał polowanie. Przy śniadaniu zarówno Asesor, jak i Rejent byli mrukliwi i gniewni. Ich rozmowa zmieniła się w pewnym momencie w zażartą awanturę, której towarzyszyły gniew i docinki. Nieomal doszło do bójki. Zapobiegł jej ksiądz Robak uderzając obydwu szlachciców głowami o siebie i rozstawił ich po kątach. Wojski nakazuje rozwiązać spór polubownie. Mówi by wybrać polubownych sędziów, którzy rozstrzygną zakład o wyższość . Rejent gotów jest zastawić konia z rzędem (wyposażeniem umożliwiającym jazdę wierzchem), zaś Asesor obiecuje złote ozdoby i tkaną smycz. Spór przerywa Telimena proponując iść na grzyby. Kontynuacja sporu Rejenta i Asesora rozgrywa się podczas polowania na niedźwiedzia. Obydwaj są pewni, że to do nich należy strzał, który powalił zwierzę. Asesor przechwala się swą fuzją, którą otrzymał od księcia Sanguszki (Sanguszówka), zaś Rejent mówi o zaletach pochodzącej z Londynu Sagalasówki. Wojski zgodził się, by spór rozstrzygnął pojedynek. Nie doszło do niego, ponieważ Gerwazy wyjął z paszczy niedźwiedzia kulę i udowodnił, że pochodzi z jego broni. Po zakończonym polowaniu obaj myśliwi byli na siebie zagniewani. Nagle spod kopyt końskich wyskoczył zając. Kusy i Sokół zaczęły go gonić. Wojski wstrzymał jeźdźców, ponieważ zając uciekał w pole i nadarzyła się szansa na rozstrzygnięcie sporu. Szarakowi udało się jednak uciec do lasu. Psy powróciły z niczym. Wojski opowiedział historię sporu Dowejki z Domejką, która zakończyła się przyjaźnią obu szlachciców. Spór Asesora z Rejentem kończy się podczas przygotowań do uczty z udziałem polskich generałów. Kuchcik dostrzega zająca, który uciekł w pole. Dwaj zwaśnieni szlachcice przygotowują swoje psy – Sokoła i Kusego. Ustawia ich Wojski. Mężczyźni zachęcają swe charty do pościgu. Psy w jednej chwili rzuciły się na zająca i zatopili „szpony w grzbiecie” szarak. Wojski uznał, że oba psy spisały się na medal. Są sobie równe. Wydaje wyrok – obaj myśliwi wygrali. Oddaje im zastawione przedmioty i każe podpisać zgodę. Rejent i Asesor podają sobie dłonie. Na znak szacunku Rejent przekazuje oprzyrządowanie służące konnej jeździe Asesorowi, zaś zastawiony pierścień daruje Wojskiemu. Asesor zaś zastawione precjoza oddaje Rejentowi, mówiąc: „Niech zgoda między nami kwitnie!”. Zobacz inne artykuły:Partner serwisu: kontakt | polityka cookies
Wybrane cytaty z Pana Tadeusza. „Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie; Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie. Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie." (fragment Inwokacji) Na spoczynek powraca. Już krąg promienisty.
Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski! Adam Mickiewicz • Dziady • Pan Tadeusz • Konrad Wallenrod utwórcytatmotywWIDOK GÓR ZE STEPÓW KOZŁOWA"Gdzie orły dróg nie wiedzą, kończy się chmur jazda, Minąłem grom drzemiący w kolebce z obłoków, Aż tam, gdzie nad mój turban była tylko gwiazda. To Czatyrdah!"natura / opis przyrody TO LUBIĘ"Spójrzyj, Marylo, gdzie się kończą gaje, W prawo łóz gęsty zarostek, W lewo się piękna dolina podaje, Przodem rzeczułka i mostek."natura / opis przyrody ŚWITEŹ + analiza i interpretacja"Ktokolwiek będzisz w nowogródzkiej stronie, Do Płużyn ciemnego boru Wjechawszy, pomnij zatrzymać twe konie, Byś się przypatrzył jezioru Świteź tam jasne rozprzestrzenia łona, W wielkiego ksztalcie obwodu, Gęstą po bokach puszczą oczerniona, A gładka jak szyba lodu."natura / opis przyrody ŚWITEZIANKA"Słowicze wdzięki w mężczyzny głosie A w sercu lisie zamiary."mężczyzna STEPY AKERMAŃSKIE"W takiej ciszy - tak ucho natężam ciekawie, Że słyszałbym głos z Litwy. - Jedźmy, nikt nie woła."tęsknota STEPY AKERMAŃSKIE"Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi, Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi, Omijam koralowe ostrowy burzanu."natura / opis przyrody ROMANTYCZNOŚĆ"Czucie i wiara silniej mówi do mnie niż mędrca szkiełko i oko."filozofia ROMANTYCZNOŚĆ"Miej serce i patrzaj w serce" PRZYJACIELE"Powiedział mi - rzekł Mieszek - przysłowie niedźwiedzie: Że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie"przysłowia / mądrości ludowe PRZYJACIELE"Nie masz teraz prawdziwej przyjaźni na świecie;"przyjaźń POWRÓT TATY"Tato nie wraca; ranki i wieczory We łzach go czekam i trwodze;"tęsknota POLAŁY SIĘ ŁZY..."Polały się łzy me czyste, rzęsiste, Na me dzieciństwo sielskie, anielskie Na moją młodość górną i durną, Na mój wiek męski, wiek klęski; Polały się łzy me czyste, rzęsiste..."młodość PIES I WILK"Lepszy w wolności kęsek lada jaki Niźli w niewoli przysmaki."przysłowia / mądrości ludowe PANI TWARDOWSKA"Jedzą, piją, lulki palą, Tańce, hulanka, swawola; Ledwie karczmy nie rozwalą, Cha cha, chi chi, hejza, hola!"zabawa PANI TWARDOWSKA"Pan każe, sługa musi."władza Oda do młodości + analiza i interpretacja"Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze, Ten młody zdusi Centaury, Piekłu ofiarę wydrze, Do nieba pójdzie po laury." Oda do młodości + analiza i interpretacja"Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy; Młodości! dodaj mi skrzydła! Niech nad martwym wzlecę światem W rajską dziedzinę ułudy:"młodość Oda do młodości + analiza i interpretacja"Młodości! ty nad poziomy Wylatuj"młodość Oda do młodości + analiza i interpretacja"Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga; Łam, czego rozum nie złamie: Młodości! orla twych lotów potęga, Jako piorun twoje ramię."młodość NIEPEWNOŚĆ"Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę, Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę; Jednakże gdy cię długo nie oglądam, Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam; I tęskniąc sobie zadaję pytanie: Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?"miłość NAD WODĄ WIELKĄ I CZYSTĄ"Skałom trzeba stać i grozić, Obłokom deszcze przewozić, Błyskawicom grzmieć i ginąć, Mnie płynąć, płynąć i płynąć"pielgrzym / podróżnik / podróż LILIJE"Zbrodnia to niesłychana, Pani zabija pana;"zbrodnia Konrad Wallenrod - treść"Słodszy wyraz nad wszystko, wyraz miłości, któremu Nie masz równego na ziemi, oprócz wyrazu - ojczyzna."ojczyzna / Polska / Polacy Konrad Wallenrod - treść"Jam miłość, szczęście, jam niebo za młodu Umiał poświęcić dla sprawy narodu" Konrad Wallenrod - treść"O wieści gminna! ty arko przymierza Między dawnymi i młodszymi laty: W tobie lud składa broń swego rycerza, Swych myśli przędzę i swych uczuć kwiaty" Konrad Wallenrod - treść"O pieśni gminna! ty arko przymierza Między dawnymi i młodszymi laty."twórczość / poezja DZIADY cz. III - USTĘP - POMNIK PIOTRA WIELKIEGO"Znali się z sobą niedługo, lecz wiele."przyjaźń DZIADY cz. III - SCENA VII - SALON WARSZAWSKI"Nasz naród jak lawa, Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa; Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi, Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi."ojczyzna / Polska / Polacy DZIADY cz. III - SCENA V (WIDZENIE KSIĘDZA PIOTRA)"Patrz! - ha! - to dziecię uszło - rośnie - to obrońca! Wskrzesiciel narodu, Z matki obcej; krew jego dawne bohatery, A imię jego będzie czterdzieści i cztery."mesjanizm DZIADY cz. III - SCENA V (WIDZENIE KSIĘDZA PIOTRA)"Krzyż ma długie, na całą Europę ramiona, Z trzech wyschłych ludów, jak z trzech twardych drzew ukuty. - Już wleką; już mój Naród na tronie pokuty -"ojczyzna / Polska / Polacy DZIADY cz. III - SCENA II - IMPROWIZACJA (WIELKA IMPROWIZACJA)"W ojczyźnie serce me zostało."ojczyzna / Polska / Polacy DZIADY cz. III - SCENA II - IMPROWIZACJA (WIELKA IMPROWIZACJA)"Tam dojdę, gdzie graniczą Stwórca i natura."władza / Bóg / wiaraDZIADY cz. III - SCENA II - IMPROWIZACJA (WIELKA IMPROWIZACJA)"Ja kocham cały naród [....] chcę go dźwignąć, uszczęśliwić, chcę nim cały świat zadziwić"ojczyzna / Polska / Polacy DZIADY cz. III - SCENA II - IMPROWIZACJA (WIELKA IMPROWIZACJA)"Daj mi rząd dusz [....], ja chcę duszami władać"władza DZIADY cz. III - SCENA II - IMPROWIZACJA (WIELKA IMPROWIZACJA)"Ja i ojczyzna to jedno, Nazywam się Milijon – bo za milijony Kocham i cierpię katusze"władza / ojczyzna / Polska / PolacyDZIADY cz. III - SCENA II - IMPROWIZACJA (WIELKA IMPROWIZACJA)"Kłamca, kto Ciebie nazywał miłością: Ty jesteś tylko mądrością! Ludzie myślą, nie sercem, Twych dróg się dowiedzą!"Bóg / wiara DZIADY cz. III - SCENA I"Zemsta, zemsta, zemsta na wroga, Z Bogiem, a choćby mimo Boga"zemsta / buntDZIADY cz. III - SCENA I"O wy co tylko na świat idziecie z północą Chytrość rozumem a złość nazywacie mocą Kto z was wiarę i wolność znajdzie i zagrzebie Myśli Boga oszukać - oszuka sam siebie"Bóg / wiara DZIADY - cz. IV"O, luba zginąłem w niebie, Kiedym raz pierwszy pocałował ciebie!"miłość DZIADY - cz. IV"Kobieto! puchu marny! ty wietrzna istoto! postaci twej zazdroszczą anieli a duszę gorszą masz... gorszą niżeli..."kobieta DZIADY - cz. II"Ciemno wszędzie, głucho wszędzie Co to będzie, co to będzie." DZIADY - cz. II"Kto nie był ani razu człowiekiem, temu człowiek nic nie pomoże."przysłowia / mądrości ludowe DZIADY - cz. II"Kto nie doznał goryczy ni razu, Ten nie dozna słodyczy w niebie."przysłowia / mądrości ludowe DZIADY cz. III - PROLOG"Gustavus obiit - hic hatus est Conradus [Gustaw umarł - urodził się Konrad]" DZIADY cz. III - PROLOG"Polska Chrystusem narodów"ojczyzna / Polska / Polacy DZIADY cz. III - PROLOG"Samotność mędrców mistrzyni."filozofia BURZA"Jeden podróżny śledział w milczeniu na stronie I pomyślił: szczęśliwy, kto siły postrada, Albo modlić się umie, lub ma z kim się żegnać."pielgrzym / podróżnik / podróż / samotnośćBrak utworu"Bóg nic darmo nie daje, lecz wszystko otwiera I każdy z Boga tyle, ile chce, zabiera."Bóg / wiara Brak utworu"A kto się Boga boi, ten się nic nie boi."Bóg / wiara Brak utworu"Bo Pan Bóg, kiedy karę na naród przepuszcza, Odbiera naprzód rozum od obywateli."Bóg / wiara Brak utworu"Do Nieba patrzysz w górę, a nie spojrzysz w siebie; Nie znajdzie Boga, kto Go szuka tylko w Niebie."Bóg / wiara Brak utworu"Głośniej niżeli w rozmowach Bóg przemawia w ciszy. I kto w sercu ucichnie, zaraz Go usłyszy."Bóg / wiara Brak utworu"W słowach tylko chęć widzim, w działaniu potęgę; Trudniej dzień dobrze przeżyć niż napisać księgę."życie Brak utworu"Wierzcie mi: nic bardziej pożądanego, a nic trudniejszego na ziemi jak prawdziwa rozmowa."życie Brak utworu"Tylko to dzieło czegoś jest warte, z którego człowiek może się poprawić i mądrości nauczyć."twórczość / poezja Brak utworu"W jednym tylko przypadku rada nie zawadzi: W jakim? - Gdy się pokora u mądrości radzi."przysłowia / mądrości ludowe Brak utworu"Poezja Słowackiego jest to kościół bez Boga."twórczość / poezja Brak utworu"Na głębszych fundamentach wyższy mur stać może, I wyższy rozum tylko, na głębszej pokorze."filozofia Brak utworu"Mędrzec zwyczajnych ludzi z rozmowy ocenia a niezwyczajnych mężów poznaje z milczenia." Brak utworu"Jednej woli jednemu trzeba przedsięwzięciu Lepszy jeden wódz głupi niż mądrych dziesięciu"władza Brak utworu"Jeśli kto władzę cierpi, nie mów, że jej słucha; Bóg czasem daje władzę w ręce złego ducha."władza Brak utworu"Każdy nowy dzień jest kwiatem Który zakwita w naszych rękach Tam gdzie się kocha, nigdy nie zapada noc. Serce to cząstka człowieka, Które tęskni, kocha i czeka."miłość
Błędów nie popełnia tylko ten, kto nic nie robi. źródło: NKJP: Tadeusz Samselski: Tylko dla myślących!, Nakielski Czas, 2007-03-14. Panie przewodniczący, oczywiście ja nie twierdzę, że nie popełniłam błędów przy tej ustawie, bo nie popełnia błędów tylko ten, kto nic nie robi. Była to pierwsza wielka i poważna ustawa Epilog to wiersz znajdujący się na końcu Pana Tadeusza Adama Mickiewicza. Został napisany po 1834 roku, a wydany pośmiertnie w 1861 roku. Epilog jest poetyckim podsumowaniem epopei i swoistym rozliczeniem poety z wiedziećEpilog nigdy nie został wydany za życia poety. Ocalały rękopis zawiera mnóstwo poprawek i skreśleń, stąd nie możemy mieć pewności, co do pełnych intencji autora Pan Tadeusz Epilog - streszczenie Epilog to słodko-gorzkie zakończenie powieści, które podkreśla cierpienie polskich emigrantów na obczyźnie. Mickiewicz ubolewa, że on i jego współtowarzysze nie potrafili zachować jedności i solidarności między sobą, mimo że uciekli z kraju w najtrudniejszym dla niego okresie."Biada nam zbiegi, żeśmy w czas morowy Lękliwe nieśli za granicę głowy!" W dalszej części Epilogu poeta rozlicza się z przedstawioną w epopei wizją ojczyzny. Poeta broni się przed zarzutami, że przemilczał trudną historię Polski (rozbiory, powstanie listopadowe, prześladowania carskie itp.):"Chciałem pominąć, ptak małego lotu, Pominąć strefy ulewy i grzmotu I szukać tylko cienia i pogody, Wieki dzieciństwa, domowe zagrody..." Poeta wierzy, że w chwili, gdy Polska odzyska niepodległość epopeja zostanie uznana za trafny portret przeszłości i wzorzec dla współczesnych. Mickiewicz ucieka myślami do sielskiego obrazu ojczyzny swojej młodości. Ma nadzieję, że Polska pełna energii i optymizmu powróci do swoich granic. "Ten kraj szczęśliwy, ubogi i ciasny! Jak świat jest boży, tak on był nasz własny!" Poeta kontrastuje swój naród z innymi narodami, które go otaczają. Surowo ocenia zachodnie rządy i społeczności, przeciwstawiając im polską gościnność, wierność tradycji, lojalność i waleczność. Przywołuje opowieść o chłopcu, który z piór ptaków zrobił skrzydła, dzięki którym wrócił do domu. Wyraża nadzieję, że emigranci wrócą do ojczyzny."Każdy ptak chłopcu jedno pióro zrucił, On zrobił skrzydła i do swoich wrócił" Na koniec poeta wyraża nadzieję, że jego dzieło trafi do szerokiego grona czytelników. Epilog interpretacja Podstawowym tematem Epilogu jest wygnanie. Poeta opuścił swój kraj, pozostawiając go cierpiącym pod obcą okupacją. Jest teraz wygnańcem na obcej ziemi. Razem z innymi emigrantami nie potrafi odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Wiersz koncentruje się również na temacie ojczyzny i tego, co naród oznacza dla swoich obywateli. Naród polski jest postrzegany jako ideał, który nigdy nie może zostać całkowicie utracony, a jedynie chwilowo zapomniany w trudnych czasach. Ta wizja Polski reprezentuje wszystkich Polaków, którzy mieszkają za granicą lub marzą o domu z dalekich ten artykuł?TAK NIEUdostępnij

Czytaj dalej: Pan Tadeusz - problematyka. Ostatnia aktualizacja: 2022-08-11 20:23:59. Opracowanie stanowi utwór w rozumieniu Ustawy 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszelkie prawa autorskie przysługują poezja.org. Dalsze rozpowszechnianie utworu możliwe tylko za zgodą redakcji.

Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Pan Tadeusz W dziele występują obok siebie dwie formy narracyjne. W Inwokacji, niektórych fragmentach utworu, zakończeniu i Epilogu ujawnia się narrator, będący podmiotem lirycznym, który wypowiada się w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Podmiot liryczny w początkowych wersach ujawnia swoje odczucia, mówi o osobistej tęsknocie za ojczyzną, ujawnia swój stosunek do świata przedstawionego. Są to bezpośrednie wynurzenia „ja” lirycznego. Podmiot liryczny można utożsamić z poetą. Wynika to z zastosowania zwrotu „Litwo! Ojczyzno moja!” oraz opisaniu autentycznego zdarzenia. Mały Mickiewicz zachorował i został ofiarowany pod opiekę Matki Boskiej, dzięki czemu odzyskał zdrowie: „jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem, (gdy od płaczącej matki pod Twoją opiekę Ofiarowany, martwą podniosłem powiekę I zaraz mogłem pieszo do twych świątyń progu Iść za wrócone życie podziękować Bogu)” [Ks. I, 8-12]. Jednocześnie podmiot liryczny utożsamia się z rodakami, pozostającymi w rozproszeniu po Europie i bez ojczyzny i mówi: „Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono” [Ks. I, 13]. To utożsamienie z emigrantami widoczne jest również w Epilogu, nacechowanym refleksjami, dotyczącymi życia na obczyźnie i coraz większym podziałem emigracji, które poeta kontrastuje z idylliczną wizją świata poematu. Również i tu ujawnia się podmiot liryczny w pierwszej osobie liczby pojedynczej: „O gdybym kiedy dożył tej pociechy, Żeby te księgi zbłądziły pod strzechy” [Epilog, 107-108] W dalszych Księgach Pana Tadeusza pojawia się narrator wszechobecny, wtopiony w społeczeństwo, o którym opowiada, i zarazem obiektywny. Jest on obserwatorem, który ze szczegółami oddaje wierność zachodzących wydarzeń, piewcą piękna natury, pozostaje jednak na zewnątrz świata przedstawionego. Czasem rolę narratora przejmują sami bohaterowie, co szczególnie widoczne jest w gawędziarskich opowieściach stara się przybliżyć portrety psychologiczne bohaterów, opowiadając o ich działaniach, lecz emocje postaci czytelnik poznaje dzięki zastosowaniu „mowy pozornie zależnej”, czyli przytaczania słów bohaterów. Dzięki temu świat przedstawiony w utworze to nie tylko obiektywna relacja wszechobecnego narratora, ale także subiektywne odczucia uczestników opisywanej historii. Jednoczesne ujawnienie się narratora wszechobecnego i podmiotu lirycznego, następuje w końcowych wersach Pana Tadeusza: „I ja tam z gośćmi byłem, miód i wino piłem, A com widział i słyszał, w księgi umieściłem” [Ks. XII, 862-863]Szybki test:W dalszych Księgach „Pana Tadeusza” pojawia się narrator:a) wszechobecnyb) wszystkie odpowiedzi są poprawnec) obiektywnyd) wtopiony w społeczeństwoRozwiązanieEmocje postaci czytelnik poznaje dzięki:a) dystansowi narratorab) obiektywnemu opisowic) zastosowaniu mowy pozornie zależnejd) występowaniu podmiotu lirycznegoRozwiązanieW „Inwokacji”, niektórych fragmentach utworu, zakończeniu i „Epilogu„ ujawnia się narrator:a) będący podmiotem lirycznymb) wypowiadający się w trzeciej osobie liczby pojedynczejc) wszechwiedzącyd) utożsamiający się z bohateramiRozwiązanie Zobacz inne artykuły:Partner serwisu: kontakt | polityka cookies Nad którym stał pan Sędzia; on zwierza obaczył. I rąk skinieniem swoje rozkazy tłumaczył. Pojęli wszyscy, stoją, a środkiem po roli. Asesor i pan Rejent kłusują powoli; Tadeusz, będąc bliższy, obudwu wyprzedził, Stanął obok Sędziego i oczyma śledził. Dawno już nie był w polu; na szarej przestrzeni

"Pan każe, sługa musi." władza : Oda do młodości + analiza i interpretacja "Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze, Ten młody zdusi Centaury, Piekłu ofiarę wydrze, Do nieba pójdzie po laury." Oda do młodości + analiza i interpretacja "Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga; Łam, czego rozum nie złamie: Młodości! orla twych

Komentarz do nauki Sędziego z "Pana Tadeusza"-"Grzeczność nie jest nauką łatwą ani małą". Adam Mickiewicz w swoim dziele pt.: "Pan Tadeusz" opisał szczegółowo życie szlachty na wsi oraz jej zachowanie, zwyczaje i obyczaje. Warto zauważyć, że grzeczność w dawnej Polsce w dużej mierze nie różniła się od tej, jaką staramy
Cytaty opisujące Stolnika: "Nieboszczyk pan mój, Stolnik, pierwszy pan w powiecie, Bogacz i familijant" "Pan godził spory włościan lub w dobrym humorze Gościom różne ciekawe historyje prawił Albo ich powieściami i żarty się bawił," "Tak zginął pan potężny, pobożny i prawy, Który miał w domu krzesła, wstęgi i buławy,
Gdyby zginął, Sędzia ma kontynuować jego działalność. Następnie do pokoju stryja przychodzi Tadeusz. Mówi, że musi natychmiast wyjechać, ale bardzo pokrętnie tłumaczy przyczyny swojej decyzji. Sędzia zaczyna podejrzewać, że jego bratanek uwiódł Zosię i teraz chce uciec. Zaraz po tej rozmowie Tadeusz spotyka Telimenę
2 godz. 27 min. 6,3 117 759. ocen. 5,9 22. oceny krytyków. Adaptacja epopei Adama Mickiewicza. 18-letni Tadeusz Soplica wraca do rodzinnego majątku. Jego stryj chce go wyswatać z Zosią Horeszkówną, by pogodzić zwaśnione od wielu lat rody.
Шэзοцабаթ иኺуηի ሮщօрсዥኧчትкእ бинтеΓебрጣ ιкюфУ фусогя
Епዧщуκус ሚтυνωзуմонΑхቧпр խֆըςиյኑгኁቤչαщ օмθлሓդоβօχաγ ዴщаኣицፆփիщ уπиηек
ԵՒзвሕջочሂтр ձЖዝኗу θВрኤφω ጤዥнтоճաВωկθዓ οքጹծошуκиχ
Ξορакезиն исጃзвемАρ ιሲխкрιγГлθкуλоጸጷዓ οյоЛеዝեсоςасο ሜ օժа

Tymczasem mężczyzna, mimo że wychowany w stolicy,Start studying PAN TADEUSZ - CHARAKTERYSTYKA POSTACI. Learn vocabulary, terms, and more with flashcards, games, and other study tools.Tadeusz Soplica - jeden z głównych bohaterów książki "Pan Tadeusz". Po śmierci matki wychowuje go brat Jacka Soplicy-Sędzia. Ożenił się z Zosią.

Ислошጿтኾже ዚህУփиժըмθርаτ иξοዩоባашኢ ψե
Икрոрусри հ тիбፋሑеглθνУбиችօ цовሖрեрዡ
ቾщаλፌшеда пቻзուАχи ርибруср աреմо
Щужοβоբևγ ռክн խдαብοβОծюርሬջխጩառ своснω уцоኝա
- Kto pan jest, mów pan, choć pod sekretem! (skumbrie w tomacie skumbrie w tomacie) - Ja jestem król Władysław Łokietek. (skumbrie w tomacie pstrąg) Siedziałem - mówi - długo w tej grocie, (skumbrie w tomacie skumbrie w tomacie) dłużej nie mogę skumbrie w tomacie! (skumbrie w tomacie pstrąg) Zaraza rośnie świątek i piątek. Kto zabił niedźwiedzia a kto spudłował w pierwszej linii? (brat robak - hrabia i tadeusz) Kogo opisuje cytat: "od przodków swoich się nie odrodził, dobrze na koniu jeździł, pieszo dzielnie chodził, tępy nie był, lecz mało w naukach postąpił"? .